Βασικά, έτσι με βάφτισαν κάτι περίεργοι τύποι εδώ μέσα. Εγώ θα έλεγα ότι γενικώς, είμαι ένας μελετητής της γνώσης, ένας εξερευνητής της σοφίας… και παρεμπιπτόντως, κειμενογράφος σε μία ιστοσελίδα με είδη για το σπίτι. Ειδικώς, είμαι κάποιος που αγαπά πολύ ό,τι έχει να κάνει με τη διακόσμηση, έχει μανία με την οργάνωση και την τάξη και τρελαίνεται να αλλάζει θέση και χρήση στα έπιπλα και στα αντικείμενα. 
 
‘Αλλα πράγματα που πρέπει (ή δεν πρέπει) να ξέρετε για μένα: 
Αν δεν πιω καφέ το πρωί, δεν είναι να μου μιλήσει άνθρωπος. 
Πιστεύω πολύ στον υγιεινό τρόπο ζωής. Γι’ αυτό θα τον υιοθετήσω από την ερχόμενη Δευτέρα. ‘Η από Σεπτέμβριο. ‘Η καλύτερα, μόλις μπει ο καινούριος χρόνος. 
‘Ερχομαι ακριβώς στην ώρα μου στη δουλειά (το ξέρω, είναι πολύ σπαστικό). 
Αν δεν ήμουν εδώ, θα ήθελα να ζω σε ένα νησί. Μάλλον στις Κυκλάδες. 
Όταν βρίσκουν άδειο το κουτί με τα γλυκά στο γραφείο, πάντα γυρνούν και με κοιτάζουν. Θέλω να διαμαρτυρηθώ για αυτό. 
Γενικά, με λες και ξενέρωτο, όμως πού και πού με πιάνει μία διαφορετική διάθεση και μεταμορφώνομαι σε  τελείως άλλον άνθρωπο. Για να καταλάβετε… 
 

Όταν έχω ανέμελη διάθεση…

 

 
…προσπαθώ να βγω από τα καλούπια και τους κανόνες που έχω επιβάλει εγώ στον εαυτό μου και να κάνω τούμπα την καθημερινότητά μου. Απενεργοποιώ τα ξυπνητήρια και βάζω το κινητό στο αθόρυβο. Ονειρεύομαι να τα παρατήσω όλα και να κάνω τον γύρο του κόσμου με ένα σακίδιο στην πλάτη. ‘Η φαντάζομαι μια ζωή γεμάτη περιπέτειες, τύπου Ιντιάνα Τζόουνς. Υπόσχομαι στον εαυτό μου, ότι στις επόμενες διακοπές μου θα ζήσω σαν τους νομάδες και θα οργώσω την Ελλάδα κάνοντας camping στις πιο απίθανες ερημιές. Προς το παρόν, παίρνω το σαραβαλάκι μου και φεύγω προς το άγνωστο: βουνό ή θάλασσα, δεν έχει σημασία, αρκεί να έρθω κοντά στη φύση. Βάζω στόχο να ξεπεράσω τον εαυτό μου, να κάνω κάτι που δεν έχω ξανακάνει ποτέ. Σκαρφαλώνω σε ένα δέντρο,  βουτάω στο νερό από ένα βράχο, κάνω καγιάκ ανάμεσα σε καταρράκτες, νιώθω ελεύθερος. Ξαπλώνω στην άμμο ή στο χορτάρι, κοιτάζω για ώρες τα σύννεφα, μυρίζω τον αέρα και ξαναγίνομαι παιδί. Στο σπίτι, καλώ τους φίλους μου για μία βραδιά με επιτραπέζια ή ταινίες. Καθόμαστε κάτω και μέσα σε μια υπέροχη, πολύχρωμη ακαταστασία από μαξιλάρια, κιλίμια και κεριά, συζητάμε για μουσική, για τέχνη,  για τη ζωή…  

 

Όταν έχω δημιουργική διάθεση…

 

 

 
…αφήνω τη φαντασία μου να ταξιδεύει ελεύθερη και ονειροπολώ. Το μυαλό μου κάνει σχέδια για το μέλλον, κατεβάζει ιδέες. ‘Αλλες τις κρατά και τις εξελίσσει κι άλλες τις εγκαταλείπει ή τις αναβάλλει για αργότερα. Κοιτάζω τα πράγματα με μια φρέσκια ματιά, σα να τα βλέπω για πρώτη φορά. Εστιάζω στα σημαντικά και βάζω προτεραιότητες. Αποφασίζω να διαγράψω ό,τι δεν με κάνει ευτυχισμένο και να απαλλάξω τη ζωή μου από ο,τιδήποτε μου είναι περιττό. Χαρίζω ρούχα που έχω χρόνια να φορέσω, ξεσκαρτάρω πράγματα από τα συρτάρια του γραφείου και τα ντουλάπια της κουζίνας, σβήνω άχρηστα αρχεία από τον υπολογιστή, αφαιρώ φωτογραφίες από το κινητό. Κρατώ γύρω μου μόνο πράγματα αυθεντικά, χρήσιμα και αγαπημένα. Μέσα στο ανανεωμένο άνετο και λιτό περιβάλλον που δημιούργησα, νιώθω τις μπαταρίες μου γεμάτες. Παίρνω βαθιές ανάσες και πέφτω με τα μούτρα στη δουλειά, με πολύ ενθουσιασμό κι άλλη τόση επιμονή και πείσμα. Σήμερα, δε με σταματάει τίποτα…  

 

Όταν έχω εκλεπτυσμένη διάθεση… 


…μετά από αρκετές ώρες καλού ύπνου, ξυπνώ ευδιάθετος. Ξεκινώ την ημέρα μου με jogging και ασκήσεις. Ακολουθεί ένα πλούσιο, αλλά υγιεινό πρωινό. Νιώθω ευεξία, όπως πάντα μετά τη γυμναστική. Κάνω ντους και φοράω ένα κλασικό πόλο μπλουζάκι και παντελόνι σε μία ταιριαστή απόχρωση. Δεν παρασύρομαι από τη μόδα της εποχής, το ντύσιμό μου είναι διαχρονικό και κομψό. Φροντίζω η εμφάνισή μου να είναι άψογη, παρόλο που δε σκοπεύω να βγω από το σπίτι σήμερα το πρωί. Κοιτάζω γύρω μου. Ισιώνω λίγο τον πίνακα πάνω από το πιάνο. Εντάξει, όλα είναι πεντακάθαρα και τακτοποιημένα. Κάνω έναν τελευταίο έλεγχο για το αποψινό μου ραντεβού, αν και το έχω οργανώσει τέλεια. Το αυτοκίνητο είναι φρεσκοπλυμένο και γυαλίζει σα να βγήκε μόλις τώρα από το εργοστάσιο. Το κοστούμι, έτοιμο από το καθαριστήριο και κρεμασμένο στη ντουλάπα. Η ανθοδέσμη με τα λευκά τριαντάφυλλα έχει ήδη παραδοθεί στον προορισμό της. Τηλεφωνώ στο εστιατόριο για να επιβεβαιώσω την κράτηση. «- ’Ενα τραπέζι για δύο άτομα. Θα είμαστε εκεί στις 20:00 ακριβώς». Η κοπέλα στην άλλη άκρη της γραμμής, με ρωτά ευγενικά:   «- Το όνομά σας, παρακαλώ;» Χαμογελώ αινιγματικά και για μια στιγμή, μπαίνω στον πειρασμό να απαντήσω… «My name is Bond. James Bond»! 


 

Όταν έχω νοσταλγική διάθεση… 

 

 
…απολαμβάνω την ηρεμία και την ησυχία του σπιτιού. Ο νους μου ταξιδεύει πίσω στον χρόνο και κάνω μια ανασκόπηση της ζωής μου. Τα παιδικά χρόνια, οι διακοπές στο εξοχικό του παππού και της γιαγιάς, οι φίλοι από το σχολείο, οι πρώτοι έρωτες, οι εφηβικές τρέλες…Γίνομαι συναισθηματικός. Νοσταλγώ την αθωότητα και τις ηθικές αξίες του παρελθόντος. Ακούω αγαπημένα παλιά τραγούδια και ανοίγω τα άλμπουμ με τις φωτογραφίες. Η πρώτη παρέλαση, ένα οικογενειακό τραπέζι, ένα Χριστουγεννιάτικο δέντρο, η παρέα στην πενταήμερη του σχολείου, τα πρώτα μας μηχανάκια… Και μετά, οι ασπρόμαυρες φωτογραφίες. Οι πρόγονοί μου ποζάρουν στον φακό και είναι σα να θέλουν να μου πουν την ιστορία τους. Ανοίγω το παλιό σερβάν της γιαγιάς και χαϊδεύω τα πορσελάνινα σερβίτσια και τα χειροποίητα κεντήματα. Πατάω τα πλήκτρα της αντίκας γραφομηχανής που αγόρασα στο Μοναστηράκι. Παλιά αντικείμενα, δοκιμασμένα στον χρόνο. Εμπνέομαι από την αρμονία, την αισθητική και την ποιότητά τους. Πρέπει οπωσδήποτε να φτιάξω τη φωτογραφική μηχανή που κληρονόμησα από τον παππού…